Ein deutsches Requiem

Ein deutsches Requiem
“Gelukkig de treurenden, want zij zullen getroost worden.” Daarmee laat Johannes Brahms (1833 - 1897) zijn deutsches Requiem beginnen. En daarmee is de kern direct duidelijk: het gaat hem niet om een gebed voor de gestorvenen, zoals in een klassiek requiem, maar om het bieden van hulp en troost aan de nabestaanden.
De dood van Robert Schumann in 1856 had de jonge Brahms zeer aangegrepen en de kiem gelegd voor zijn requiem. Na het overlijden van zijn moeder, tien jaar later, pakte hij het plan weer op. Hij zocht bruikbare bijbelfragmenten bij elkaar en smeedde deze aaneen tot een libretto waaraan hij een grote muzikale zeggingskracht kon geven. Het resultaat is een ontroerend en hartverwarmend meesterwerk dat ons wil helpen ons te verzoenen met de dood van dierbaren en met onze eigen sterfelijkheid.
In de zeven delen klinken veel emoties door: verdriet, vreugde, berusting, vertrouwen, hoop en verlangen. De muziek volgt de tekst: de vreugde huppelt, het verlangen wiegt lieflijk, kracht klinkt ook krachtig. Hoe Brahms de onontkoombaarheid van het sterven verklankt bezorgt je kippenvel. De overwinning op de dood klinkt triomfantelijk. Het lieflijke middendeel vormt een rustpunt in alle heftige emoties. Troost en troosten komen steeds weer terug. Dit prachtige werk zal niemand onberoerd laten.
Oratoriumkoor Kennemerland voert Ein deutsches Requiem uit in de door Brahms zelf geschreven versie voor twee piano’s.

Controleer voor een bezoek altijd even de aanvangstijden op de website van het optreden zelf.

Blijf op de hoogte

Wekelijks per e-mail op de hoogte blijven van de leukste uittips? Vul dan hieronder jouw e-mailadres in.