Uittips van bezoekers over Haarlem

Wij hebben de mooiste winkelstraat van Nederland! Niet alleen de winkels maar ook de hofjes zijn het bekijken waard.

Het Teylersmuseum is een prachtig gebouw en dat is op zich al een bezoek waard. De tentoonstelling over Claude Lorrain was weer heel bijzonder.
Daarnaast is de vaste collectie ook heel interessant om te bekijken.

Te "Gek" museum. Veel te zien erg leuk.

In 2008 zijn we naar het Dolhuys geweest. Een indrukwekkend kijkje in de wereld van de psychiatrie. Je hoort de verhalen van de zieke mensen zelf. Vitrines met hun eigendommen maken meer duidelijk over hun leven. Ook kunst van bekende mensen die kampten met een psychische ziekte. Het gebouw zelf laat goed zien hoe in vroegere tijden mensen werden ''opgevangen''. Bijvoorbeeld een akelig kamertje waar ze werden geisoleerd.
Veel atributen die vroeger werden gebruikt om mensen te bedwingen. Gruwelijk!
En wisselende interessante tentoonstellingen.
Je hoopt zelf nooit met een psychische ziekte te maken te krijgen. Maar na een bezoekje is wel duidelijk dat de lijn tussen ''normaal'' en ''gek'' flinterdun is.

Helaas, onze mooie nostalgische bioscoop is een kledingwinkel geworden.
Heel wat romantische uurtjes hebben wij doorgebracht in de loges op het balkon.
Later met onze kinderen er veel films gezien, maar helaas............erg jammer!!!!!

De cinema is helaas gesloten, dus ga er maar niet meer heen.

Een aanrader voor iedereen die interesse heeft in de oorlogsperiode.
Minder klinisch dan het Anne Frankhuis.

Het is een kleine maar fijne bioscoop. Het ligt midden in het centrum, dus goed bereikbaar en je kan ervoor of erna lekker eten in de stad.
De zaal is echt prachtig. Het heeft een balkon, waar je zeer prettig naar defilm kan kijken. Maar je kan ook lekker beneden zitten, voor degene met hoogtevrees.
Kortom, je hebt niet alleen een leuke film, maar ook een leuk dagje uit en een prachtige zaal om je ogen uit te kijken

Wij waren in het Historisch Museum in de Haarlemmermeer. Dus niet het museum in Haarlem waar ook verteld wordt over de drooglegging van de Haarlemmermeer.

Echter het Museum in Hoofddorp wordt geheel door vrijwilligers geleid. De dame die ons rondleidde kon heel persoonlijk vertellen over de werk in de polder. Zij kwam uit een generatie die vanaf het begin van de drooglegging in de polder gewerkt heeft.

Het is heel leerzaam om te zien (en te horen) hoe arbeiders met de hand de ringvaart moesten uitgraven. Dit was een zeer hard bestaan waar de hygiene ver zoek was. De lemen hutjes waar de arbeiders verbleven waren gespeend van ieder comfort of hygiene. Ziektes en uitval van mensen was iets wat er bij hoorde.
Ook is het interessant om te vernemen dat ook in die tijd een politieke strijd gevoerd moest worden van 2 eeuwen alvorens het tot drooglegging kon komen. Dit werd mede veroorzaakt door de belangen van alle gemeenten aan het meer zoals visvangst en doorvaart van vrachtschepen. Verschikkelijke stormen waarbij enkele dorpen verdronken en van de kaart verdwenen maakte dat de regering uiteindelijk de beslissing nam.

Het museum is denk ik niet zo bekend maar daardoor is het er zeer gemoedelijk en gezellig. men kan er ook een kopje koffie drinken en men is zeer cooperatief. Aanbevelenswaardig, ook voor de jeugd!

Ik vond het heel bijzonder om in de stoel van opa Ten Boom te zitten.
Nu jaren later kan ik het mij nog steeds herinneren en ben van plan om met de bewoners van mijn werk (in een maatschappelijke opvang) een bezoek te brengen aan het Corrie Ten Boomhuis. Ik hoop dat zij door het bezoek kunnen zien dat elk leven zin kan krijgen.