'Een naam in schelpen' - Brigitte Picavet

Opgegroeid in een omgeving waar werk werken met de hánden betekende, en waarin scholing en ontwikkeling niet als primair werden gezien, moet de uiteindelijke groei naar het kunstenaarschap vast een lange en volhardende tocht voor haar zijn geweest.

Ze stuurde me onlangs een citaat uit een roman toe: “De boeken zitten in kratten die worden gebruikt bij het oogsten van olijven, dat wil ze er graag bij vertellen. Alsof ze wil zeggen dat boeken te maken hebben met landarbeid, zaaien en oogsten, en niet met het hoofd, met abstracte ideeën”. Het is niets voor niets dat juist zo’n passage voor haar oplicht uit een pagina.

Het ontstaan van schrift, dat weer leidde tot het boek, vormt misschien wel de essentie van ons mensen. Anders dan in de orale traditie zijn we via boeken in staat onze innerlijke levens te delen met anderen, hoe ver weg in tijd of ruimte die anderen zich ook bevinden. Dat wij dat bijna zonder uitzondering in stilte doen, is zo vanzelfsprekend dat we dat aspect simpelweg vergeten.

Boeken transformeren bij haar tot andersoortige objecten, tot lichamen, tot organen en zelfs tot botten. Het zijn zwijgende lichamen geworden, niet echt tot zwijgen gebracht, maar nóg stiller gemaakt. En net als boeken om lezers vragen, vragen haar sculpturen ook om lezers, dat wil zeggen zorgvuldige kijkers.”.

Controleer voor een bezoek altijd even de aanvangstijden op de website van de tentoonstelling zelf.

Blijf op de hoogte

Wekelijks per e-mail op de hoogte blijven van de leukste uittips? Vul dan hieronder jouw e-mailadres in.